Μετά από τεσσεράμισι χρόνια παρουσίας μου στην ιδιοκτησία της αγαπημένης μου ομάδας, κατάφερα επιτέλους να συναντηθώ με το ίνδαλμά μου από τα εφηβικά μου χρόνια, τον Βασίλη Κυριακού.

Μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι ο κυριότερος λόγος που έγινα και παρέμεινα Απολλωνιστής ήταν αυτός ο άνθρωπος, και το λέω χωρίς καμία δόση υπερβολής. Κοιμόμουν και ξύπναγα με τον Βασίλη Κυριακού στο μυαλό μου. Όλη την εβδομάδα ζούσα για να έρθει η Κυριακή να τον ξαναδώ να παίζει με την αγαπημένη μου ομάδα. Υπήρχαν εβδομάδες ολόκληρες που ο λαιμός μου ήταν τελείως κλειστός και δεν άρθρωνα λέξη από τις φωνές μου την προηγούμενη Κυριακή "Έρχεται ο Κυριακού!" Θα το ξαναπώ: Ένας τεράστιος λόγος που αυτή την στιγμή είμαι στον Απόλλωνα είναι αυτός ο άνθρωπος. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα συναισθήματα που μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια. Ελπίζω κι εγώ τώρα να του ανταποδίδω κάτι κάνοντας ό,τι μπορώ τόσα χρόνια για την αγαπημένη του ομάδα.

Ξέρω ότι πέρασε ένα διάστημα που ο Απόλλωνας πλήγωσε τον Βασίλη, και σαν υπερήφανος άνθρωπος που είναι, κρατήθηκε μακριά από την ομάδα. Συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες. Η μεγαλύτερή μου χαρά θα είναι να τον ξαναδώ στο γήπεδο, στις κερκίδες αυτή τη φορά (δυστυχώς δεν δέχεται να παίξει πάλι!) να παρακολουθεί την ομάδα του και του υπόσχομαι ότι θα αισθανθεί και πάλι σαν στο σπίτι του.

Να είσαι καλά Βασίλη, σε ευχαριστώ πολύ!»